Oproep: teken ook tegen vrouwenfobie!

De column van Fidan Ekiz ‘Er is niets liberaals aan de vrije keuze om een boerka te dragen’ op de site van de The PostOnline heeft het team van Femmes for Freedom geraakt. Fidan slaat de spijker op zijn kop: het protest rondom het gedeeltelijk verbod op gezichtsbedekkende, ook wel de ‘boerkawet’ genoemd , gaat niet over islamofobie, maar over vrouwenfobie. De steun voor het misogyne symbool wordt in NRC verdedigd door 47 organisaties, waaronder Bureau Clara Wichmann, Women INC en Atria. Het is een dieptepunt voor de Nederlandse vrouwenbeweging. Deze ondertekenaars van een opiniestuk getiteld ‘Dit verbod is een moderne heksenjacht’ , denken dat zij het zelfbeschikkingsrecht van de vrouwen steunen. Wat zij niet door hebben, is dat zij in feite een ideologie steunen die gewelddadig is voor vrouwen en niets te maken heeft met het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen en een open en vrije samenleving. De auteurs baseren zich o.a. op een advies van de Raad van State uit 2012 waarin een algeheel verbod op gezichtsbedekkende kleding wordt afgewezen. Dit negatief advies is ingehaald door uitspraken van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens over het boerkaverbod in 2014 en 2017: het algeheel verbod op de boerka In Frankrijk en België is niet in strijd met de godsdienstvrijheid, vrijheid van meningsuiting het recht op privacy en het verbod op discriminatie.

Ook de Nederlandse wetgeving is dus, volgens Europese richtlijnen, niet in strijd met fundamentele mensenrechten, zoals de vrijheid van godsdienst. Zie de Memorie van Toelichting van de regering inzake het ‘boerkaverbod’ waarin de regering uitgebreid motiveert waarom zij kiest voor een beperkt verbod op gelaatsbedekkende kleding. Inmiddels hebben ook moslimlanden zoals Marokko, waar de productie en verkoop van de boerka verboden is, en Tunesie een beperkt verbod ingesteld op de ‘boerka’. Zijn deze landen ook racistisch of islamofobisch? Handelen zij ook in strijd met het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen?

Het is tijd om een tegengeluid te organiseren en de krachten bundelen. Het antiracistische en islamofobische narratief mag het debat niet beheersen. Help ons mee! Dit kunt u doen door uw naam door te geven via info@femmes.wvmkb-sites.nl en deze oproep zoveel mogelijk te delen. Wij zetten uw naam meteen onder Fidan’s column op onze website. Wij hopen dat u en zoveel mogelijk mensen haar column willen onderschrijven en samen met ons opkomen voor gelijkheid, vrijheid en veiligheid van vrouwen.

(Met dank aan de ThePostOnline. Wilt u meer van deze rake teksten van o.a. Fidan lezen, wordt dan lid van The Post Online+ via deze website )

—————————————————————————————————————————————————————————————————————————————–

Dit gaat niet over islamofobie maar over vrouwenfobie

Sinds ik die tekst een paar jaar geleden las, denk ik er nog regelmatig aan terug. Maajid Nawaz vertelde in een interview hoe de radicaal-islamitische beweging, waar hij ooit deel van uitmaakte, doelbewust de racisme- en islamofobiekaart trok uit politieke motieven. Ze staken de hoofden bijeen om argumenten te construeren, om die vervolgens voor hun politieke doeleinden via hun netwerken te verspreiden.

“We hadden letterlijk vergaderingen over welke spin we zouden geven aan het laatste nieuws, zodat de islamistische ideologie weer een klein stapje verder kwam in het islamiseren van de samenleving. (…) We zien iemand die al dan niet oprecht klaagt over racisme, maar wat we niet zien, is wat daarachter schuilgaat: een gecoördineerde, eensgezinde, ideologische inspanning om het sociale contract in Europa te herzien. Het is een feit. Dat weet ik, want ik was een van de architecten ervan.”

Nawaz waarschuwt al langer dat Europa niet begrijpt dat we middenin een ideologische strijd zitten. Hetzelfde hoorde ik van de Duits-Turkse vrouwelijke imam Seyran Ates, die ik vorig jaar ontmoette:
“De islamisering van Europa is geen rechts-populistisch narratief. Ík vertel het jullie hier nu.”Waren mensen zoals Nawaz en Ates er niet geweest, dan zouden we het gevaar van de islamisering misschien wel nooit (willen) zien. De overtuigingskracht van het antiracistische en -islamofobie discours is sterk en allesoverheersend. Zo blijkt nu ook weer uit de discussie rond het gedeeltelijk verbod op het dragen van gezichtsbedekkende kleding (burka’s, nikabs, bivakmutsen en integraalhelmen) dat van kracht is geworden. De discussie over het verbod – dat is bedoeld als veiligheidsmaatregel -, is gegijzeld door de angst voor islamofoben.

Zelfs Amnesty International komt met een misplaatste campagne (‘Vrouwen hebben het recht zelf te kiezen wat ze dragen’) waarin het gedeeltelijk boerkaverbod op één hoop wordt gegooid met de hoofddoekplicht in Iran. De politieke partij NIDA heeft beloofd de boetes te zullen betalen van vrouwen die een nikab of boerka dragen en daarmee het boerkaverbod overtreden. Datzelfde NIDA zette eerder Shirin Musa van Femmes For Freedom weg als spreekbuis van Leefbaar Rotterdam, omdat ze een betoog hield voor een speciale politie-eenheid voor eerwraak en vrouwenbesnijdenis.

Is het niet interessant dat zogenaamde progressieven zich opwerpen als verdediger van een symbool van misogynie en anti-democratisch gedachtengoed? Is het niet fascinerend dat vrouwen die dwepen met feministes als Huda Shaarawi, Nawal El Saadawi en Fatima Mernissi met geen woord reppen over de strijd die deze heldinnen hebben gevoerd tegen misogynie? Kennen zij niet de obsessie met het in bedwang houden van het vrouwelijk lichaam, het beschermen van de maagdelijkheid? Zijn ze zich dan niet bewust van de islamistische haat tegen vrouwen?

Zoals de Egyptisch Amerikaanse feministe Mona Eltahawy schrijft in haar boek Hoofddoek en Maagdenvlies:
“Terwijl geestelijken zich beijveren om het vrouwelijk verlangen te onderdrukken, zijn het de mannen die zich niet kunnen beheersen. Ze zijn geobsedeerd door vrouwen en hun lichaamsopeningen.”

In  The Veil And The Male Elite schrijft Mernissi het volgende:
“Het conflict tussen het goddelijke en het vrouwelijke bestaat in alle monotheistische godsdiensten, maar nergens zo sterk als in de islam, die ervoor gekozen heeft het vrouwelijke te verduisteren, te verbergen, te maskeren.”
Mernissi spreekt van een fobische houding tegenover vrouwen. Vrouw zijn betekent dat je de belichaming bent van de zonde. Des te verrassender volgens haar omdat de profeet zijn volgelingen juist aanmoedigde om die af te zweren, omdat het een houding was die voortkwam uit de pre-islamitische periode, letterlijk het tijdperk van de onwetendheid en het bijgeloof.
“Is het mogelijk dat dat de hijab, de poging om vrouwen te sluieren die nu wordt gezien als de basis van de moslimidentiteit, niets anders is dan een overblijfsel van de pre-islamitische mentaliteit?”

De belangrijkste vraag die verdedigers van de boerka zichzelf moeten stellen is waarom vrouwen verantwoordelijk zijn voor het beschermen van mannen tegen de seksuele verlangens die zij zogenaamd in hen opwekken. Laat die mannen zich maar beheersen! Wij zouden unaniem vanuit onze bevoorrechte positie de realiteit van die vrouwen moeten erkennen, die niet zo bevoorrecht zijn. Feministes in het Midden-Oosten die schouder aan schouder op de barricades roepen het al zo lang: help de vrouwen in je eigen gemeenschap met hun strijd tegen misogynie. Daarmee help je de wereldwijde strijd tegen vrouwenhaat. Dít is het moment, omdat vrouwen die te lang hebben gehoord dat ze de vrouwenhaat van binnenuit niet naar buiten mogen brengen, omdat het koren op de molen van racisten zou zijn, nu hun stem verheffen. Zij laten zich niet meer de mond snoeren.

Silvan Schoonhoven sprak voor De Telegraaf de Rotterdamse Jamila  die in Pakistan door haar schoonfamilie werd gedwongen een boerka te dragen. In Nederland trok ze die uit. “Het stuk stof (boerka) is niet het grootste probleem”, vindt Jamilla, “het fanatisme erachter is veel enger”. Jamila, die nu een hoofddoek draagt, kan niet geloven dat ze het aantal ‘nikabfans’ zag toenemen in Rotterdam onder hoogopgeleide tweede generatie moslima’s.

De wet ‘gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding’ is bedoeld als veiligheidsmaatregel en heeft niks met xenofobie te maken. Verder is het verbod nauwelijks te handhaven en daarom vooral een symbolische maatregel. Natuurlijk moeten we ervoor waken dat mensen zich gewelddadig gaan gedragen tegenover moslima’s met een boerka of nikab. Het artikel in het AD deze week dat advies geeft over wat de burger zelf kan doen (Een burgerarrest is toegestaan) wanneer hij een boerka of nikab signaleert in openbare ruimtes riep daarom terecht verontwaardigde reacties op. Wat alleen opvalt is dat de mensen die zich dan laten horen met geen woord reppen over de onvrijheid achter de sluier. Het lijkt een bewuste strategie. Het moet nu even niet gaan over de feministen die hebben gevochten tegen de sluier en voor een seksuele revolutie. Nee, nu moet het gaan over de criminalisering van moslims in een vijandig milieu. En wie nu wel kritisch is over de boerka, is racist en islamofoob.

Ik denk weer aan de waarschuwing van Nawaz:
“Wij islamisten lachten om de naïviteit van links.”

Iedereen die nu, blind voor hun eigen paternalisme en bevoorrechte positie, in de bres springt voor de vrijheid om de boerka te dragen: dit gaat niet over islamofobie, maar over vrouwenfobie. Wees niet zo naïef en weet waar je voor pleit. Er is niets liberaals aan de vrije keuze om een boerka te dragen.

De ondertekenaars: